Η Μεγαλύτερη Πανδημία του 21ου αιώνα
Updated: Sep 14, 2020
Ας πούμε και μια κουβέντα σοβαρή, Χωρίς σάτιρες και ειρωνείες. Ας μιλήσουμε επι της ουσίας. Το ξέρω, είναι ανιαρό είναι μια κουβέντα που πρέπει να κάνω όμως. Για το χρονολογιο των σκέψεων μου και για όσους φίλους με ρωτούν διάφορα για την στάση μου έναντι των πράγματων.
Το πρόβλημα της πανδημίας δεν είναι ιατρικό ή επιστημονικό. Το πρόβλημα είναι βαθιά πολιτικό, κοινωνικό και συνταγματικό. Το πρόβλημα αφορά στην (μη) επικοινωνία των πολίτων και πολιτείας. Αφορά στην (μη) εμπιστοσύνη του λαού προς του άρχοντες.
Το πρόβλημα δεv είναι για τις αντένες και τα 5G, ούτε τα τσιπάκια του Gates, ούτε αν θα νικήσει ο Trump τον Biden. Aν έχω εγώ η οποιοσδήποτε άποψη για αυτά είναι άσχετα με το πρόβλημα. Ζω στην Κύπρο η έγνοια μου είναι εδώ. Το θεμα είναι η ευημερία η δικιά μου, των παιδιών μου, των ανθρωπων που αγαπώ και των συμπολιτών μου.
Ας πούμε πρώτα γιατί δεν είναι ιατρικό η επιστημονικό με ένα παράδειγμα. Ας υποθέσουμε πως γίνετε μια έκρηξη σε ένα εργοστάσιο και υπάρχει μια διαρροή τοξικής ουσίας στην πόλη που ζεις και οι αρχές ζητούν από τους πολίτες να φύγουν αλλιώς θα πεθάνουν. Τι νομίζετε ότι θα κάνουν οι πολίτες? Θα ακολουθήσουν τις οδηγίες γιατί τις κατανοούν και μπορούν να αντιληφθούν τον κίνδυνο.
Στην πανδημία του Covid όμως δεν πείσθηκαν όλοι οι πολίτες. Φταίνε? Φταίνε οι διαμαρτυρόμενοι πολίτες που χλευάζονται κι απ πάνω ?
Ολόκληρη κρατική μηχανή, όλα τα ΜΜΕ όλα τα κόμματα σύσσωμα δεν κατάφεραν να πείσουν για την επικινδυνότητα της κατάστασης. Γιατί? Η απάντηση είναι απλή και έχει δυο πιθανές απαντησεις. Πρωτη. ΔΕΝ υπάρχει εμπιστοσύνη από μεγάλη μερίδα του κόσμου προς τα ΜΜΕ και τους πολίτικος. Δεύτερο, η αντιμετώπιση και ο χειρισμός της οποίας απειλής είναι λάθος. Δεν είναι ούτε οι αντένες ούτε τα τσιπακια, ουτε οι μάσκες . Είναι τα ψευδή, οι αλλοπρόσαλλές δηλώσεις, οι ακατανόητες οδηγείς, το βεβαρυμμένο και αμαρτωλό παρελθών της πολιτείας. (θυμίζει λίγο την ιστορία του βοσκού του ψεύτη)
Και όλο αυτό επιδεινώνεται και θα επιδεινωθεί κι άλλο στην περίπτωση του Covid γιατί το κράτος αποφάσισε μέσο διαταγμάτων να παραβιάσει βασικά ανθρωπινά δικαιώματα. Αυτό είναι το ΠΡΟΒΛΗΜΑ και για αυτό θα είναι υπολογη η πολιτεία. Πολλοί μιλούν για ανθρωπινά δικαιώματα χωρίς να έχουν πλήρη αντίληψη. Για αυτό είναι χρήσιμο να αναφέρομε μερικά σχετικά με το θέμα απ τα 30 της Παγκόσμιας Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Αναφέρονται στο τέλος της ανάρτησης και αξίζει να διαβαστούν για να αντιληφθείτε το πρόβλημα.
Με τον ένα η τον άλλο τρόπο αυτά τα άρθρα έχουν παραβιαστεί άμεσα η έμμεσα από το κράτος με διατάγματα επικαλουμένη τον περί λοιμοκαθαρσεως νομό.
Όταν καταργείς έστω και προσωρινά βασικά ανθρώπινα δικαιώματα πρέπει όχι μόνο να έχεις σοβαρό λόγο αλλά πρέπει και να μπορείς να πείσεις ότι είναι απολυτά αναγκαίο.
Τούτο είναι το μεγάλο θέμα το δικό μου. Ο κίνδυνος αυτής της παραβίασης είναι άμεσος σε όλους τους πολίτες. Και για αυτούς που φωνάζουν για αντένες και τσιπακια και για αυτούς που τους χλευάζουν.
Είναι σημαντική επίσης η παρέμβαση της επιστήμης. Διαβάζω με λύπη αναρτήσεις από καθηγητές πανεπιστημίων, γιατρών κτλ να χλευάζουν τον κόσμο που δεν πείσθηκε από την πολιτεία για την πανδημία. Ο χλευασμός όμως είναι απλά μια μορφή αδυναμίας στο να πείσουν με επιστήμη. Θα ανέμενα περισσότερή σοβαρότητα από κάποιους επιστήμονες.
Το πρόβλημα είναι πως δημιουργήσαμε ακόμα ένα φτιαχτό, ψεύτικο διαχωριστικό τοίχο στην κοινωνία για να μην βλέπει ο κόσμος την ουσία και τα πραγματικά προβλήματα.
Το πρόβλημα μου είναι θεσμικό φίλοι μου. Ούτε η αντένες είναι το πρόβλημα μου ούτε τα τσιπάκια ούτε τα εμβόλια. Δεν είμαι ειδικός, έχω προσωπική άποψη που περιορίζετε σε μένα και τις γνώσεις μου. Το πρόβλημα μου είναι πως δεν υπάρχει ηγεσία που να εμπιστεύεται ο κόσμος. Ηγεσία που να νοιάζετε πραγματικά για την ευημερία του τόπου. Ηγεσία που να έχει επαφή με πραγματικούς συγχρόνους ανθρώπους και πραγματικά και σύγχρονα προβλήματα. Ηγεσία που να σέβεται όλους τους πολίτες δίκαια και ίσα. Μακράν απέχουμε δύστυχος,
Δεν έχει κανένα δικαίωμα κανένα κράτος να επιλεγεί ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει, ποιος έχει δικαίωμα στην εργασία και ποιος όχι. Ποιος έχει δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση και διαμαρτυρία και ποιος όχι.
Αυτό είναι το πρόβλημα μου. Αυτή είναι η μεγάλη πανδημία. Η πανδημία της απαξίωσης των θεσμών, των ΜΜΕ και του διαχωρισμού της κοινωνίας σε ψεύτικα χαρακώματα.
Αλήθεια που είναι ο πρόεδρος του κράτους? Που είναι ο πρόεδρος της βουλής? Που είναι οι ηγέτες των κομμάτων? Που είναι οι δήμαρχοι? Σε αυτή την τόσο δύσκολη περίοδο που ζήτησε η πολιτεία αναστολή των δικαιωμάτων μας που είναι όλοι αυτοί? Που χάθηκαν οι θεματοφυλακές?
Πέραν τούτου η μονή μου συνεισφορά είναι η φτωχή μου πέννα, άλλοτε με σάτιρα, άλλοτε με χλευασμό στον δημόσιο βίο και τους εμπλεκομένους σε αυτή και άλλοτε με βαρετές αναρτήσεις σαν και τούτη,
Με αγάπη πολλή και επώνυμος,
Πάνος Κυπριανού
Απόσπασμα από την Παγκόσμια Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Άρθρο 3. Κάθε άτοµο έχει δικαίωµα στη ζωή, στην ελευθερία και στην προσωπική του ασφάλεια
Άρθρο 12. Κανείς δεν επιτρέπεται να υποστεί αυθαίρετες επεμβάσεις στην ιδιωτική του ζωή, την οικογένεια, την κατοικία ή την αλληλογραφία του, ούτε προσβολές της τιμής και της υπόληψής του. Καθένας έχει το δικαίωµα να προστατευτεί από τον νόμο έναντι επεμβάσεων και προσβολών αυτού του είδους.
Άρθρο 13.
Καθένας έχει το δικαίωμα να κυκλοφορεί ελεύθερα και να επιλέγει τον τόπο της διαμονής του στο εσωτερικό ενός κράτους. Άρθρο 18.
Κάθε άτοµο έχει το δικαίωµα της ελευθερίας της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας. Στο δικαίωµα αυτό περιλαµβάνεται η ελευθερία για την αλλαγή θρησκείας ή πεποιθήσεων, όπως και η ελευθερία να εκδηλώνει κανείς τη θρησκεία του ή τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, µόνος ή µαζί µε άλλους, δηµόσια ή ιδιωτικά, µε τη διδασκαλία, την άσκηση, τη λατρεία και µε την τέλεση θρησκευτικών τελετών
Άρθρο 19. Καθένας έχει το δικαίωµα της ελευθερίας της γνώµης και της έκφρασης, που σηµαίνει το δικαίωµα να µην υφίσταται δυσµενείς συνέπειες για τις γνώµες του, και το δικαίωµα να αναζητεί, να παίρνει και να διαδίδει πληροφορίες και ιδέες, µε οποιοδήποτε µέσο έκφρασης, και από όλο τον κόσµο
Άρθρο 20. Καθένας έχει το δικαίωμα να συνέρχεται και να συνεταιρίζεται ελεύθερα και για ειρηνικούς σκοπούς.
Άρθρο 22. Κάθε άτομο, ως μέλος του κοινωνικού συνόλου, έχει δικαίωμα κοινωνικής προστασίας. Η κοινωνία, με την εθνική πρωτοβουλία και τη διεθνή συνεργασία, ανάλογα πάντα με την οργάνωση και τις οικονομικές δυνατότητες κάθε κράτους, έχει χρέος να του εξασφαλίσει την ικανοποίηση των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών δικαιωμάτων που είναι απαραίτητα για την αξιοπρέπεια και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.
Άρθρο 23. Καθένας έχει το δικαίωμα να εργάζεται και να επιλέγει ελεύθερα το επάγγελμά του, να έχει δίκαιες και ικανοποιητικές συνθήκες δουλειάς και να προστατεύεται από την ανεργία.
Άρθρο 25. Καθένας έχει δικαίωµα σε ένα βιοτικό επίπεδο ικανό να εξασφαλίζει στον ίδιο και στην οικογένειά του υγεία και ευηµερία, συμπεριλαμβανομένης της τροφής, του ρουχισµού, της κατοικίας, της ιατρικής περίθαλψης, και των απαραίτητων κοινωνικών υπηρεσιών. Έχει ακόµα δικαίωµα για ασφάλιση σε περίπτωση ανεργίας, αρρώστιας, αναπηρίας, χηρείας, ασφάλιση στη γεροντική ηλικία, όπως και για όλες τις άλλες περιπτώσεις που στερείται της δυνατότητας αυτοσυντήρησης, εξαιτίας περιστάσεων που δεν υπόκεινται στη θέλησή του.
Άρθρο 27. Καθένας έχει το δικαίωμα να συμμετέχει ελεύθερα στην πνευματική ζωή της κοινότητας, να χαίρεται τις καλές τέχνες και να μετέχει στην επιστημονική πρόοδο και στα αγαθά της.
Άρθρο 28. Καθένας έχει το δικαίωµα να ζει σε ένα περιβάλλον όπου επικρατεί µια κοινωνική και διεθνής τάξη, µέσα στην οποία τα δικαιώµατα και οι ελευθερίες που προκηρύσσει η παρούσα Διακήρυξη να µπορούν να πραγµατώνονται σε όλη τους την έκταση.
Άρθρο 30. Καµιά διάταξη της παρούσας Διακήρυξης δεν µπορεί να ερµηνευθεί ότι παρέχει σε ένα κράτος, σε µια οµάδα ή σε ένα άτοµο οποιοδήποτε δικαίωµα να επιδίδεται σε ενέργειες ή να εκτελεί πράξεις που αποβλέπουν στην άρνηση των δικαιωµάτων και των ελευθεριών που εξαγγέλλονται σε αυτήν.