Το σχίσμα τις Πολιτείας και του Πολίτη, Κύπρος εν έχει 2021

Ευτυχώς που βρέχει απόψε. Βραδύ Σάββατου όλο και κάπου θα θέλαμε να πάμε, να πιούμε το ποτάκι μας να γελάσουμε να ζήσουμε μικρές χάρες που χάθηκαν τούτο τον τελευταίο χρόνο.

Απ την άλλη ο πολλής ο χρόνος, ο αδρανής, από μονός του είναι και αυτός ένα θέμα… Ξεκινά ο νους να τρέχει και έτρεχα τώρα να τον φτάσεις. Είπα λοιπόν, αθκιασερος που είμαι να αναλύσω λίγο τους λογούς που ο Πολίτης και η Πολιτεία απομακρύνονται όλο και περισσότερο. Άκου τώρα θέμα που βρήκε ο αθκιασερος. Κάτσε όμως, έχει κάποιο ενδιαφέρον και το σχίσμα τούτο έχει το δικό του ενδιαφέρον.

Πας λοιπόν να αγοράσεις ένα κινητό γύρο στα πεντακόσια ευρώ. Πας σπίτι, το ανοίγεις και είναι σπασμένη η οθόνη. Τι κάνει ένας λογικός άνθρωπος? Τρέχει πίσω στο κατάστημα και ζητά τα λεφτά του πίσω? Ζητά αλλαγή? Φωνάζει και ωρύεται μπροστά στον πωλητή?

Όχι φυσικά!

Ο λογικός ο άνθρωπος το βλέπει λίγο, το ξαναβλέπει το αφήνει στον πάγκο της κουζίνας και λέει «Δεν βαριέσαι, την επόμενη φορά μπορεί να είμαι πιο τυχερός»

Κάθε φορά που αγοράζεις μια πίτσα στα 12 ευρώ τα 2 παν στο κράτος. Ένας εργαζόμενος σε τούτο τον τόπο που παίρνει μισθό €1,500 ευρώ τον μηνά, δίνει συνολικά πίσω στην πολιτεία γύρο στις €4,000 κάθε χρόνο σε φόρους και εισφορές. Δεν βαριέσαι. Τι είναι €4,000! Χαλάλι, ας τα κάνουν ότι θέλουν! Γιατί να μας πονούν τα €500 του κινητού και όχι οι €4,000 που δίνουμε στο κράτος?

Ας τα αλλάξουμε λίγο τώρα. Ας πούμε πως κάθε χρόνο ερχόταν μια επιστολή στο σπίτι μας κάθε αρχή του χρόνου που έλεγε.

«Κύριε Πολίτη,

Φέτος εσύ και οι εξής 24 συμπολίτες σου πρέπει να εργαστείτε για βγάλουμε τον μισθό του τάδε βουλευτή. Εάν δεν μπορείς να εργαστείς μην ανησυχείς το κράτος είναι εδώ. Θα σε βάλουμε εγγυητή και θα πάρουμε δάνειο να καλύψουμε το κενό. Μην ανησυχείς για το δάνειο όμως, αν δεν προλάβεις να το πληρώσεις το ξοφλάνε τα παιδιά σου.

Καλή χρονιά και καλή εργασία

Φιλικά,

Το Κράτος»

Νομίζεις θα άλλαζε κάτι? Θα είχες παραπάνω απαιτήσεις? Θα έψαχνες να βρεις τον τάδε βουλευτή που πληρώνεις εσύ προσωπικά όταν κάτι δεν πήγαινε καλά? Δεν ξέρω.. ίσως ναι.

Είναι αλήθεια πως η πολιτική είναι βαρετό πράγμα γεμάτο δυσνόητες εννοείς για πολλούς. Ειδικά στην περίπτωση της Κύπρου που υπάρχει και το εθνικό μας πρόβλημα. Ξεκινούν λοιπόν να μιλάνε οι πολιτικοί και ο πολίτης χάνεται. Απ το εμπορικό ισόγειο, στο δημόσιο χρέος, στην αξιολόγηση των Moody’s, ρίξε και λίγο ευρωπαϊκό κεκτημένο, κανένα ψήφισμα των ηνωμένων εθνών και πάει λέγοντας. Φταίει η αριστερά, φταίει η δεξιά, εσείς τα φάγατε, μαζί τα φάγαμε. Εξωτερικές, εσωτερικές και επι τα αυτά πολίτικες.

Τα πράγματα είναι απλά μα δεν θέλουν να στα λεν απλά γιατί τότε θα καταλάβεις κοινέ πολίτη πόσο ….. τα έχουν κάνει.

Ας τα πούμε και μια φορά απλά.

Το κράτος είναι ένας απλός συνεταιρισμός των πολίτων ενός γεωγραφικού χώρου. Ο συνεταιρισμός τούτος δίνει στο κάθε συνεταίρο δικαιώματα και ευθύνες. Οι σχέσεις μεταξύ μας ρυθμίζονται από το σύνταγμα και τους νομούς. Βασικός νομός είναι πως ΟΛΟΙ είναι ίσοι σε τούτο τον συνεταιρισμό. Τούτους ο συνεταιρισμός κάθε 5 χρονιά θα διορίζει ένα διαχειριστή (ΠτΔ) και 56 ελεγκτές του διαχειριστή και των νόμων. Οι 56 θα είναι αντιπρόσωποι των συνεταίρων ανά επαρχεία. Για τις όποιες διάφορες έχουν οι συνέταιροι διορίζουμε και μια ομάδα διαιτητών που θα τις επιλύει. Τούτοι οι τρεις (ΠτΔ, Βουλή και Δικαιοσύνη) έχουν ένα κοινό στόχο. Να μεριμνούν ούτος ώστε ο συνεταιρισμός τούτος να παρέχει Ασφάλεια Υγειά και Ευημερία σε όλους τους πολίτες τούτου του γεωγραφικού χώρου. Χρηματοδότες του συνεταιρισμού είναι όλοι οι πολίτες ίσα και αναλογικά. Τους διαχειριστές και τους ελεγκτές τους διορίζουμε από κοινού. Ένας πολίτης μια ψήφος.

Όλο αυτό το πολύπλοκο και βαρετό θέμα της πολιτικής και της πολιτείας σε μια παράγραφο.

Πάμε πάλε στο κινητό των €4,000. Δεν βαριέσαι.. και αν το αγόρασα σπασμένο τι?

Ακόμη αυτό πιστεύεις συνέταιρε?

Τούτος ο συνεταιρισμός δουλεύει για σένα? Νιώθεις ίσος σε τούτη την συμφωνία? Πως πάει η ασφάλεια σου, πως πάει το σύστημά υγείας? Η ευημερία σου? Είσαι καλύτερα από ότι ήσουν πέρσι ή πριν από δέκα χρονιά? Η απάντηση για πολλούς είναι εύκολη αλλά να την κάνω ακόμη πιο εύκολη για αυτούς που δυσκολεύονται. Δεν θα αναφερθώ σε κόμματα. Στην ουσία δεν έχουν καμία διαφορά το ένα από το άλλο. Θα μιλήσω για το πολιτικό σύστημα στο οποίο ανήκουν όλα τα κόμματα. Και θα μιλήσω απλά. Θα μιλήσω για τους διαχειριστές του συνεταιρισμού τα τελευταία 20 χρονιά. Αυτά δηλαδή που μπορώ να κρίνω σαν αυτόπτης μάρτυρας. Δεν είναι τυχαίος ο τελευταίος ορός. Για ένα έγκλημα θα μιλήσω.

Ας πούμε πως τούτος ο συνεταιρισμός είναι μια επιχείρηση. Παράγει 3 προϊόντα τα οποία πρέπει να μοιράζει ίσα και δίκαια σε όλους τους πελάτες της. Πριν 20 χρονιά τούτη η εταίρα χρωστούσε 5 εκατομμύρια. Από τότε «πέτυχε» να φτάσει τα χρωστούμε στα 25 εκατομμύρια. Κάποιος θα ανέμενε με τόση αύξηση στον δανεισμό (πενταπλασιάστηκε σε 20 χρονιά) τούτη η εταιρία θα εξέλυσε τα προϊόντα της σε κάτι καλύτερο. Λογικός συνειρμός.

Ξαναρωτώ. Εσύ πελάτη τούτης της εταιρίας (που τυγχάνει να είσαι και ίσος μέτοχος) νιώθεις να παίρνεις κάτι καλύτερο η κάτι χειρότερο από αυτό που έπαιρνες πριν 20 χρονιά. Είναι καλύτερη η ποιότητα ζωής σου? Είναι πιο δίκαια τα πράγματα? Μην ξεχνάς σε τούτο τον δανεισμό, υποθήκη είσαι εσύ. Η μελλοντική σου εργασία, εσένα και των παιδιών σου. Υποθήκη είναι και η κρατική περιουσία, δηλαδή η δική σου περιουσία. Η υπογραφή σου σε τούτο το δάνειο είναι η ψήφος σου και τα έχεις υπογράψει όλα έως τώρα.

Το πολιτικό σύστημα τα τελευταία 20 χρονιά πηρέ το δημόσιο χρέος απ’ τα 5 δισεκατομμύρια στα 25. Γιατί? Γιατί τούτο το πολιτικό σύστημα είναι απλά ανίκανο και έπρεπε να απολυθεί από καιρό. Αν ήταν δημοσιά εταιρία θα είχε κλείσει και ο εκτελεστικός διευθυντής θα ήταν φυλακή.

Τούτη είναι η πικρή αλήθεια μα δεν θα σου τι πει κανείς. Θα σε φλομώσουν στις ορολογίες, τα ποσοστά και τις αερολογίας για να μην δεις την αλήθεια. Για να πεις «δεν βαριέσαι, τι κι αν είναι σπασμένη η οθόνη. Ίσως είμαι τυχερός την επόμενη φορά.

Είναι κατανοητό λοιπόν γιατί το πολιτικό σύστημα σε θέλει μακριά. Το σχίσμα το προκαλεί το ίδιο το σύστημα που θέλει να κρύβεται.

Το πρόβλημα όμως δεν μένει ως εκεί. Πάει και πιο βαθιά. Ξεκινά απ’ την εκπαίδευση. Εκεί είναι το βαθύ πρόβλημα. Τούτες τις απλές τις εννοείς δεν τις διδάσκουν έτσι απλά. Γιατί η εκπαίδευση δυστυχώς παράγει υπαλλήλους και όχι πολίτες. Ποτέ μίλησαν στις τάξεις οι εκπαιδευτικοί για την πραγματική έννοια του Πολίτη? Επιδερμικές αναφορές με δυσνόητους ορούς και σε λάθος ηλικία. Ένα κομμάτι ύλης που πρέπει να καλυφθεί.

Δεν είναι θέμα ύλης όμως. Είναι θέμα ουσίας. Η εκπαίδευση πρέπει πρώτα να παράγει πολίτες και μετα το οτιδήποτε άλλο.

Και αυτό να μου πεις είναι ακόμη μια αποτυχία του πολιτικού μας συστήματος.

Σε λίγους μήνες θα κληθείς να διαλέξεις καινούργιους διαχειριστές. Θα κληθείς να βάλεις ακόμη μια υπογραφή σου. Τούτη την φορά δες λίγο την οθόνη που είναι σπασμένη. Μην τα αφήσεις πάλι στην τύχη. Δεν σου αξίζει. Στο κάτω κάτω εσύ πληρώνεις. Φώναξε λίγο. Ζητά τον λόγο. Σου Ανήκει!

Η Πολιτεία δεν είναι κάτι ξένο. Η Πολιτεία είσαι εσύ, ο Πολίτης, δεν είναι ο περαστικός διαχειριστής.