Μάθκια σκοτεινά

Γελάμε λίγο πολύ όλοι μας κάποιες στιγμές. Είναι ένας τρόπος και τούτος για να ξεχνάμε τα άσχημα και να θυμόμαστε τα καλά. Τα ακατανόητα γύρω μας πολλά. Τα ερωτήματα παραπάνω. Στους δύσκολους καιρούς όμως, εμείς οι κοινοί , δεν μπορούμε μονάχοι. Είναι γι’ αυτό που η σοφία του κόσμου εφεύρε τρόπους για να αναλαμβάνουν τις τύχες των λαών άξιοι ηγέτες. Άνθρωποι που βάζουν πάνω που το εγώ τους το καλό των άλλων.

Δεν υπάρχουν επιλογές για τους ηγέτες. Την ώρα την δύσκολη είναι εκεί. Πρώτοι να πουν μια κουβέντα όμορφη. Να πούνε την αλήθεια κι ας πονά, να δώσουνε ελπίδα, κουράγιο και όραμα.

Οι ηγέτες δεν επιλέγουν τις δύσκολες στιγμές, αυτές τους διαλέγουν. Εκεί μετριέται το μπόι τους και πολλές φορές το μέλλον κάποιου τόπου.

Στα 44 δεν έζησα ούτε πόλεμο, ούτε πεινά για να ξέρω τι πάει να πει πόνος και δυσκολία. Η μεγαλύτερη στιγμή που έζησα μπορεί να είναι τούτη.

ΜΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΑΝΔΗΜΙΑ, κι ας την χλευάζω.

Ξέρω πως τα πράγματα δεν είναι αστεία. Δεν είναι μόνο το θέμα της υγείας και των θανάτων. Είναι και η δυστυχία που θα ‘ρθει. Είναι το μεροδούλι συνανθρώπων που χάθηκε χωρίς να φταιν. Είναι οι θυσίες που έπρεπε να κάνει ο κόσμος και η κοινωνία. Είναι η αποξένωσή και ο φόβος. Οι ελευθέριες που ακυρωθήκαν. Η κρίση δεν είναι μόνο για την υγειά.

Και σε τούτες τις δύσκολες μέρες που ζούμε μείναμε μόνοι να βριζόμαστε και να χλευάζουμε.

Κοιτάς στα μάθκια του ηγέτη και των σοφών της χωράς και βλέπεις μάθκια σκοτεινά. Κενά. Δεν μίλησε κάνεις. Χάθηκαν όλοι τούτη την δύσκολη ώρα. Δεν έδωσε κάνεις κουράγιο, καμία ελπίδα κανένα όραμα.

ΣΙΩΠΗ μόνο έδωσαν στην ψυχή του κόσμου. Σκοτάδι φόβο και την πλάτη τους έδωσαν.

Στην σιωπή τούτη όμως δεν σταμάτησαν να μιλούν. Μιλούσαν μεταξύ τους, όπως πάντα, μόνο μεταξύ τους. Αναλωθήκαν σε μια πάλη για το ποιος είναι πιο ΑΘΛΙΟΣ. Όλοι όμως! Σκίζουν τα ιμάτια τους για να τους δει ο κόσμος και να πει … «μπράβο, εσείς είστε οι λιγότερο ΑΛΘΙΟΙ». Μπράβο τρομάρα τους.

Μια γλυτζιά κουβέντα στον κόσμο όμως δεν είπε κανείς. Χάθηκαν όλοι οι ηγέτες.

Θα μου πεις, τι τα θες και εσύ? Δεν θα αλλάξει κάτι… θα σκύψεις το κεφάλι όπως το σκύβεις πάντα και θα βρεις τον τρόπο να συνεχίσεις να ζεις. Θα αναζητήσεις την ελπίδα μονός. Όπως έκανες πάντα. Έχεις συμβιβαστεί με την αδικία και το ψέμα και αφού τίποτα δεν αλλάζει, προχωράς. Μέρα θα μπει, μέρα θα βγει.

Στα μάθκια τα σκοτεινά, στα μάθκια τα κενά μην αναζητάς ελπίδα. Δεν ζητείται πλέον Ελπίς Αντώνη μου… βρίσκεται… και στα συντρίμμια βρίσκεται.

Και θα βρεθεί και η δική σου και του τόπου.

Πάνος Κ