Ας εν τζε η μηλόπιτά

Μόνο αν είσαι ερασιτέχνης κυνηγός μπορείς να καταλάβεις…

Να΄ναι πέντε το πρωί και να κάθεσαι κάτω που τον πεύκο. Η φύση σε απολυτή ηρεμία. Διπλά σου το θέρμο ανοικτό και το νεσκαφέ να αχνίζει. Η μηλόπιτά του Ρωτη τυλιγμένη στην ασιμοκολλα και να περιμένεις το πρώτο φως. Κάνεις αυτό που κάνει κάθε κυνηγός. Κάθεσαι και περιμένεις το λυκαυγές ήρεμος μέχρι να δεις μια σκιά να πετά. Μια σκιά είναι αρκετή για να αλλάξει το σκηνικό.

Συνήθως δεν είσαι εσύ που ρίχνεις την πρώτη βολή. Ακούς ένα ΜΠΑΜ και λες game on!

Έτσι σαν ήμασταν οι περισσότεροι πριν λίγους μήνες, με το νεσκαφέ στο χέρι. Στην ηρεμία μας κάτω που τον πεύκο. Και ξαφνικά ξεκίνησαν τα ΜΠΑΜ και τα ΜΠΟΥΜ. Μπαμ η πανδημία, μπουμ τα κρούσματα, τα λοκ ντουν. Διάταγμα στο διάταγμα, κρούσμα στο κρούσμα. Ανοίγουν, δεν ανοίγουν τα σχολεία, με πλακαζ η χωρίς, με κουβέρτα η πουγιοττα? Μάσκα όχι μάσκα, γάντια όχι γάντια. Κρουσμένοι που την μια Αρνιά που την άλλη. PCR, rapid αντιγόνα… Κλείσε Λεμεσό, κλείσε Πάφο, κλείσε εστιατόρια και καφέ και θέατρα, άνοιξε τα όλα ξανάκλεισε και πάλι απ’ την αρχή. Άνοιξε την Αγγλία κλείσε την Ρωσία, standby η Γερμάνια

Εμβόλιο… βαλ το βγαλ το. Ευτυχώς δεν είναι και υπόθετο να βλέπουμε τον ΠτΔ με κατεβασμένο παντελόνι…

Να κρατάς τον σσιεπεττο και να μην ξέρεις που να πρώτό-γυρίσεις. Να μην προλαβαίνεις να καταλάβεις από που σου έρχεται. Να μυρίζεσαι μπαρούτι από παντού και εσύ στην μέση χάσκοντας.

Μπαμ το Αλ Τζιαζιρα 1, μπουμ το Αλ Τζιαζιρα 2. Συλλουρης που την μια, Τζιοβανης που την άλλη. Λιστες ΠΕΠ, δάνεια διαγραμμένα. Γενικός Εκλεκτής σωτήρας και προδότης, διερευνητικές αριστερά και δεξιά, ο σουλτάνος στα Βαρωσια… Γεωτρύπανα έρχονται μπαίνουν βγαίνουν φεύγουν. Έχουμε βουλή, δεν έχουμε, ξαναεχουμε. Πέρασε ο προϋπολογισμός, δεν πέρασε… Καμμα ο Φουλης, κρύβετε ο Πρίγκιπας να μεν τον βρει, καρφώνει τον ο Σιζω, τούμπες το Ελαμ Τι είπε τελικά ο ΠτΔ στον αρχιεπίσκοπο?

Σβούρα το κεφαλή. Αριστερά, δεξιά, πάνω κάτω, πίσω… κρύωσε το νεσκαφέ στον ανοικτό θέρμο και η μηλόπιτά του Ρωτη στην ασιμοκολλα η τελευταία μας ελπίδα για να σώσουμε την μέρα… Ας είναι…

Αλήθεια πάντα έτσι ήταν τα πράματα και απλά δεν τα βλέπαμε? Τόση ανεπάρκεια? Τόση διαφθορά είχαμε πάντα? Τόση παραφροσύνη? Πάντα μας υποτιμούσαν τόσο άραγε…?

Στο τελος αποσβολωμένος και συγχυσμένος ανοίγεις την μηλόπιτά του Ρωτη αλλά εν γεμάτη λιμπουρους.